Μέτωπα ανοικτά παντού. Μέτωπα ανοικτά σ' όλο τον κόσμο, ικανά να εξελιχθούν σε εντυπωσιακά ρέοντα ηφαίστεια. Το μεταπολεμικό μοντέλο ζωής, τόσο προσεκτικά ζυγισμένο ανάμεσα στα ακριβά θέλω του πολίτη και τα αυστηρά πρέπει του πολιτικού, ανάμεσα στην επιθυμία για ασφάλεια και την προσφορά ασφάλειας, ανάμεσα στην τεχνητή σύγκλιση πολιτικών ιδεών και την ελεύθερη έκφραση ιδεοληψιών τελειώνει. Αν δεν έχει οριστικά κλείσει ο κύκλος του.Αυτή τη στιγμή, μεγάλες δεξαμενές σκέψης παγκοσμίως, προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας και κύρους, πρώην πρωθυπουργοί των μεγάλων δυνάμεων, μη κυβερνητικές οργανώσεις, άτομα που παράγουν σοβαρό έργο στον ιδιωτικό τομέα επεξεργάζονται το νέο μοντέλο διαβίωσης του ανθρώπου. Μακριά από τους παλαιομοδίτικους πολιτικούς σχηματισμούς, υπάρχουν χιλιάδες υπερδραστηριες μέλισσες που δημιουργούν κυρήθρες, μέσα από τις οποίες θα παραχθεί, εν καιρώ, το ανάλογο μέλι προς κατανάλωση. Το αστείο είναι ότι μόλις το μέλι δοθεί στην αγορά, οι πρώτοι οι οποίοι θα σπεύσουν να το απολαύσουν, είναι οι πολιτικοί. Αυτοί που μέχρι εκείνη την ώρα θα πλειοδοτούν σε ξυλινη γλώσσα και και σε ανέξοδες εξαγγελίες.
Δεν διαθέτω σπουδαία φαντασία για να σας πω πώς θα μπορούσε να είναι το καινούργιο μοντέλο διαβίωσης του ανθρώπου. Είμαι κι εγώ κολλημένη στην τρέχουσα καθημερινότητα. Εκ των πραγμάτων δεν διακρίνω μπροστά μου ανοικτούς ορίζοντες, παρά μόνον ατραπούς, δύσβατες ρεματιές, Λούσιους ποταμούς, ακινητοποιημένους οδοντωτούς σιδηροδρόμους, νοσοκομεία χωρίς ρεύμα, γιατρούς που ξέχασαν νωρίς τον όρκο του Ιπποκράτη, βρέφη που χάνονται αναίτια, εκπαιδευτικούς που δεν θυμίζουν παρά κουρασμένους αγωγιάτες. Βλέπω μπροστά μου να ξεφτιλίζεται το άθλημα του ποδοσφαίρου. Οπαδοί δολοφονούν οπαδούς, ξεσαλωμένα πλήθη αλλαφιάζουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος ενός συνηθισμένου ποδοσφαιρικού αγώνα. Βλέπω τον πολίτη να εξαγριώνεται, αλλα και να υιοθετεί εκ νέου τον στοχασμό. Να αρπάζει την απόχη και να μαζεύει την απίστευτη ανευθυνότητα των αρχών,να αποφεύγει τις τυφλές σκοπιμότητες, να εφορμά προς τα τείχη ( κάγκελα της παραλίας ), να διεκδικεί το αυτονόητο, να απαιτεί την εφαρμογή προεδρικών διαταγμάτων. Βλέπω τηλεοπτικούς εισαγγελείς, συναδέλφους μου που υποκαθιστούν τους επίσημους εκπροσώπους της δικαστικής εξουσίας, που δείχνουν να παλεύουν για τα συμφέροντα συγκεκριμένων κομμάτων, που μας κουνάνε το δάκτυλο κατάμουτρα, λες και τοχουν βάλει σκοπό να μας συνετίσουν. Βλέπω και τους πολιτικούς. Α, ναι, τους κοντόφθαλμους πολιτικούς. Περιστρέφουν την ύπαρξή τους γύρω από τον αρχηγό τους, ευθυνόφοβοι, πολλές φορές άτολμοι, φάσκουν και αντιφάσκουν, γίνονται θλιβεροί λαϊκιστές και δείχνουν την άψογη ή μη οδοντοστοιχία τους μόνο μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες, αδιαφορώντας για το αν το στόμα τους έχει γίνει φωλιά αόρατων , "φρενοβλαβών" μικροβίων.
Λίγο πιο έξω από την πατρίδα, οι διαφορές μετριούνται με τον πήχυ. Θα περίμενε κανείς στη συνοδο των G8 στο Χαϊλιγκενταμμ να κριθεί οριστικά η τύχη του πλανήτη.Να συναποφασίσουν οι πολιτικοί ότι η σωτηρία του είναι πλέον θέμα πολιτικής βούλησης. Οι επιστήμονες έδοκαν. Η λογική υπαγορεύει ότι στο Χαίλιγκεντάμ θα πρέπει να εξουδετερωθεί ο εκατέρωθεν φόβος της πυρηνικής αντιπαλότητας, όπως επίσης υπαγορεύει την αξιολόγηση των πραγματικών αναγκών της Αφρικής, πριν γίνει η μαυρη ήπειρος οριστικά το νεο αποικιακό ελικοδρόμιο της Ασίας. Να αρθεί, επιτέλους, το βαρύ καταπίστευμα της 11ης Σεπτεμβρίου και των αλόγιστων πράξεων του προέδρου Μπους στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής. Μα πάνω απ όλα να κατατεθούν ιδέες για μια ανθρωποκεντρική κοινωνία..Γιατί αν κάτι χρειάζεται δουλειά, αν κάτι αξίζει επαναστάσεις και θυσίες, είναι ακριβώς η αναζήτηση της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας. Γύρω από αυτήν οφείλει να υφανθεί το καινούργιο μοντέλο ζωής. Οι αυλές των Φαραώ χρόνια τώρα έχουν βυθιστεί στη σιωπή.
( Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 7.6.2007)Ριτσα Μασουρα